میوه درخت گردو سرشار از مس، روی، پتاسیم، منیزیم، فسفر، گوگرد، آهن، کلسیم، ویتامین‌های A و C است. از منظر منابع طب سنتی، گردو طبیعت گرم و خشک دارد. میوه تازه آن رطوبت نیز دارد، اما هر چه قدیمی‌تر شود، رطوبت آن کمتر می‌شود.
موضوع مهمی که در مصرف گردو باید مدنظر قرار گیرد، آن است که گردو بیش از یک سال نباید بماند و پوست چوبی آن را موقع مصرف باید جدا کرد. گردوهایی که از پوست در می‌آیند و مدت‌ها در جریان آفتاب و هوا می‌مانند و به اصطلاح بادخور می‌شوند، برای مصرف مناسب نیستند و بیشتر موجب جوش زدن بدن و درد گلو می‌شوند. گردو با داشتن مواد مغزی زیاد، غذای بسیار خوبی است، ولی نباید در خوردن آن زیاده‌روی کرد، زیرا زیاده‌روی در مصرف آن باعث ورم لوزه و موجب زخم در دهان می‌شود. گردو، برای گرم‌مزاجان خوب نیست و بهتر است این‌گونه افراد بعد از خوردن گردو دهان خود را بشویند و یا انار ترش و کمی سکنجبین یا سرکه بخورند. مصرف زیاد گردو برای اطفال مناسب نبوده، اما برای افراد مسن بسیار مفید است.